Beschrijving: Santikhiri-sonate: geregisseerd door Thunska Pansittivorakul. Met Somchai Muso, Phasakorn Pemie, Kitjakarn Saedu, Saijeaw Somdee. Deze hybride film is opgenomen in een gebied genaamd Santikhiri, wat 'de Heuvel van de Vrede' betekent, de naam die het Koninkrijk Thailand in 1978 verleende om een ​​nieuw imago voor dit land te creëren. Gelegen in het meest noordelijke deel van het land, is het nu een belangrijke toeristische bestemming vanwege de mix van culturen tussen Thais en Chinees, ondanks een CIA-rapport uit 1971 dat het gebied een van de grootste centra van heroïneproductie in Zuidoost-Azië was. Nadat de regering van generaal Prem in de jaren tachtig aan de macht kwam, werd echter alles – drugs, communisme, corruptie, mensenhandel en staatlozen – in dit gebied volledig onderdrukt om orde en vrede te bevorderen. Maar kan deze plek in werkelijkheid net zo vredig zijn als de nieuwe naam? Wat is sinds die tijd de voortdurende impact ervan geweest tot op de dag van vandaag en daarna? Dit zijn de vragen die de film stelt. Noot van de regisseur Deze film is een sonate in drie delen, die het heden, verleden en de toekomst aangeeft. Veertig jaar geleden, toen ik nog een kind was, was de televisie gevuld met propaganda, die de mensen ervan doordrong dat de militaire regering het land beschermde tegen verschillende bedreigingen, terwijl tegelijkertijd de nadruk werd gelegd op politiek geweld in het buitenland: de Gwangju-opstand in 1980 in Zuid-Korea, de opstand van 8888 in 1988 in Myanmar, en zelfs de protesten op het Tiananmenplein van 1989 in China. De berichtgeving hierover werd gebruikt om de illusie te wekken dat Thailand een vreedzaam ontwikkelingsland was. Er zijn nu echter veertig jaar verstreken, en terwijl andere landen zich snel ontwikkelen, blijft Thailand traag. De onwankelbare illusie en trots op de status van het land dat het nooit gekoloniseerd is, hebben met succes ons blinde nationalisme gevormd. Zoals Napoleon ooit zei: ‘Wat is geschiedenis anders dan een overeengekomen fabel?"